W
praktyce, w ramach usuwania błędów zachodzi potrzeba zespolenia hydroizolacji poziomej, która ma być
nanoszona np. na beton podkładowy podłogi na gruncie, z poziomą hydroizolacją (z papy lub membrany z
tworzywa) leżącą na wieńcu czy fundamencie. Nie ma z tym problemu, gdy hydroizolacja wystaje spod
ściany przynajmniej 5 cm (najlepiej 10 cm). Co jednak uczynić jeśli hydroizolacja ta nie jest
widoczna - nie wystaje spod ściany lub wystaje, ale zbyt mało? Konieczne wówczas staje się
przeprowadzenie prac zapewniających dostęp do tej hydroizolacji.
Beton jest stale narażony
na szereg czynników agresywnych:
działania atmosferyczne (deszcz, mróz, promieniowanie UV, wiatr),
różnice temperatur,
chemikalia
rozpuszczone w wodzie opadowej, gruntowej i samym betonie,
jony gazowe związków kwaśnych (CO2, CO, SO2, Cl).
działania biologiczne pochodzące od zwierząt i roślin.
Działania niszczące i
osłabiające beton:
Dwutlenek węgla (CO2) wywołuje karbonatyzację betonu zmniejszając lub niszcząc
alkaliczną ochronną strefę otuliny zbrojenia.
Dwutlenek siarki (SO2) łącząc się z wodą tworzy kwas siarkowy i siarkawy -
wywołujące odczyny kwaśne niszczące beton i stal.
Woda (H2O) potęguje, bo ułatwia wchłanianie w beton związków chemicznie
szkodliwych wobec betonu i stali.
Woda
zamarzając w komórkach betonu zamienia się w lód zwiększający swoją objętość i rozsadzający
struktury betonu.
Jony chlorkowe
(Cl-) łącząc się z wodą tworzą kwas solny tworzący odczyny kwaśne niszczące beton i
stal.
Tlen (O2)
penetrując masę betonu poprzez kanaliki, szczeliny i rysy przyśpiesza tempo korozji
stali.
Zbyt słabe zagęszczenie mieszanki
betonu przy układaniu tworzy liczne kanaliki i pory w betonie - czyniąc gotowe przestrzenie na
wnikanie związków szkodliwych wobec cementu.
Zbyt mała grubość lub
porowata struktura otuliny zbrojenia czyni ją bezużyteczną.
Pory i rysy w betonie są tym większe, im:
- niższa klasa betonu,
- słabsze jego zagęszczenie,
- mniej dokładne
szalunki,
- większy wskaźnik w/c,
- słabsza pielęgnacja betonu,
- wyższa temperatura powietrza przy
betonowaniu,
- mniejsza odporność betonu na
zamarzanie,
- większe odstępstwa przy betonowaniu
zimą,
- większe przeciążenia dynamiczne i
statyczne,
- większe zasolenie wody powodujące
krystalizację soli,
- większe różnice temperatur w
otoczeniu.
Jony chlorkowe - ze względu na dużą swoją przenikliwość, dużo wcześniej atakują stal,
zanim karbonatyzacja pokona strefę ochronną otuliny betonowej. W wyniku karbonatyzacji betonu,
wartość pH w otoczeniu stali obniża się razem z upływem lat. Z chwilą spadku pH poniżej 10 kończy
się ochronny charakter otuliny betonowej. Poniżej pH równego 9 rozpoczyna się korozyjne atakowanie
stali. Produkty korozji stali pęcznieją i rozsadzają otulinę betonową zwiększając powierzchnię
bezpośredniego styku czynników szkodliwych ze stalą. Istniejące strefy prądów błądzących dodatkowo
uaktywniają tempo korozji.
Z tych
wszystkich powodów, naprawa żelbetu czy samego betonu musi być skuteczna i
zabezpieczać na przyszłość beton i stal przed destrukcją. Aby tak było, technologia napraw musi
spełniać szereg wymagań, zaś prace muszą być realizowane niezwykle
starannie.
O izoplecie w Polsce, oprócz mnie to chyba tylko dwie osoby piszą. W
krajach, gdzie fizyka budowli jest "normalnością", używa się jej dość często, po...
Istniejący niepodpiwniczony budynek
szkoleniowo-wypoczynkowy pewnej dużej firmy zlokalizowany u podnóża góry został rozbudowany w ten
sposób, że dob...
linked in
instagram
funpage